سال ۲۴۹ هجری قمری
| ۴ - قرن ۳ هجری قمری - ۲ | |
| امامت | |
|---|---|
| امام هادی علیه‌السلام | |
| حکومت‌های سرزمین‌های اسلامی | |
| عباسی در بغداد | مستعین |
| طاهریان در خراسان | محمد بن عبدالله بن طاهر |
| بنی‌امیه در اندلس | محمد بن عبدالرحمن |
| ادریسیان در مراکش | یحیی بن محمد بن ادریس |
| سامانیان در ماوراءالنهر | احمد بن اسد |
| روم شرقی در ترکیه و یونان | میخاییل فرزند توفیل (تئوفیل) |
| صفاریان در سیستان | یعقوب لیث |
| تولدها | |
| ابن‌سریج | |
| وفات‌ها | |
| یحیی بن عمر | |
| ابوعثمان مازنی | |
سال ۲۴۹ هجری قمری برای خلافت بنی‌عباس دارای چند رخ‌داد ناآرامی و شورش داخلی و درگیری شدید با رومیان بود. این سال با بخشی از ۸۶۳ و ۸۶۴ میلادی و ۲۴۱ و ۲۴۲ خورشیدی هم‌زمانی می‌کرد.
سیاست و حکومت
در این سال، امام هادی علیه‌السلام همچنان در سامرا و زیر نظر بود. یحیی بن عمر، از نوادگان زید بن علی، در کوفه یارانی جمع کرد و با سپاه مستعین و محمد بن عبدالله طاهری، حاکم بغداد و خراسان جنگید. صاحب الزنج، به بحرین رفت و خود را علوی خواند و پس از جمع آوری طرفدارانی، با حاکم آنجا درگیر شد. کشته شدن تعدادی از یارانش، بقیه را از او دلسرد کرد و او به بصره رفت. درگیری بین مسلمانان و رومیان در ملطیه و میافارقین شدت گرفت. بخشی از مردم حمص، حاکم شهر را کشتند و در سامرا و فارس، چندی از سربازان در اعتراض به ندادن دستمزد و کمبود تدارکات، شورش کردند.
ابن ندیم، مورخ قرن ۴ق نوشته که در این سال، اولین بار کتابی درباره ملل و ادیان هند، با نسخه‌برداری بعقوب بن اسحاق كندی، دانشمند مشهور نوشته شد. نویسنده این کتاب، شخص دیگری است که بدستور یحیی بن خالد برمکی، به هند برای دانستن دواها و روش درمان هندی رفته بود.
رفتگان
- بکر بن محمد، ابوعثمان مازنی، راوی و عالم شیعه، از سرشناسان علم صرف و علم نحو.
- یحیی بن عمر بن ابی‌الحسین بن زید، در جنگ با نیروهای بنی‌عباس، ماه رجب.
- علی بن جهم بن بدر، شاعر.
- اوتامش، سردار تُرک و وزیر مستعین، در شورش بخشی از سپاه سامرا با توطئه مستعین، ماه ربیع‌الاخر.
- عمر بن عبیدالله اقطع، حاکم شهر ملیطه و سردار مسلمانان، در درگیری با رومیان، ماه رجب.
- علی بن یحیی، حاکم سرزمین‌های ارمنی، در نبرد با رومیان، ماه رمضان.
- احمد بن محمد اغلبی، (تولد:۲۲۰ق). امیر هفتم اغلبی‌ها (از ۲۴۲ق) در تونس و جنوب آن.
متولدین
- احمد بن عمر، ابن‌سريج، ابوالعباس (درگذشت:۳۰۶ق). فقیه شافعی در بغداد.
پانویس
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، بیروت، ج۲، ص۴۸۴.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۴۹۷.
- ↑ طبری، تاریخ طبری، ۱۸۷۹م، ج۹، ص۴۱۰.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۴۹۶.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۴۹۶و۴۹۷.
- ↑ ابن‌ندیم، الفهرست، ۱۴۱۷ق، ص۴۲۱.
- ↑ نجاشی، رجال، ۱۳۶۵ش، ص۱۱۰.
- ↑ زرکلی، اعلام، ۱۹۸۰م، ج۲، ص۶۹.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۴۹۷.
- ↑ طبری، تاریخ طبری، ۱۸۷۹م، ج۷، ص۴۲۱.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۴۹۶؛ طبری، تاریخ طبری، ۱۸۷۹م، ج۷، ص۴۲۱.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۴۹۶.
- ↑ طبری، تاریخ طبری، ۱۸۷۹م، ج۷، ص۴۲۱.
- ↑ زرکلی، اعلام، ۱۹۸۰م، ج۳، ص۵۶.
- ↑ زرکلی، اعلام، ۱۹۸۰م، ج۳، ص۵۶.
منابع
- .
- .
- .
- .